De Aarde bracht de mensen naar hun huizen.
En toen zij daar niets anders meer konden dan terugkeren
naar hun eigen basis,
leerden zij de liefde binnen hun eigen familie
op hernieuwde wijze kennen.
Met niemand die zich in hun aura kon bevinden,
kregen zij weer de ruimte om hun eigenheid te voelen.

Ambachten herleefden.
Kunst sprak weer tot de mens.
Stilte kreeg een plek.
Zorg ging boven geld.
Creaties stroomden.
Patronen kwamen aan het licht.
Nieuwe wegen werden gevonden.

Nu aanraken niet mogelijk was,
werd koestering gevonden in de stralen van de Zon.
Handen hadden eigen grond weer lief
zodat tuinen hun schoonheid volop toonden.
Verre oorden waren niet bereikbaar
waardoor de nabije Natuur weer lonkte.
En de Aarde lonkte terug met de weelderigheid van haar Lentelokken.

Het was daar in hun huizen
in hun tuinen
in hun directe Natuur
waar zij hun eigen ritme hervonden en
begrepen wat de waarde van Verbinding is.

maart 2020