Ik zucht en kijk de klas
van mijn dochter rond.
De vrije school voelt voor mij
als thuiskomen.
Had ik hier vroeger zelf maar
op school gezeten.
De creativiteit, de koestering , het ritme,
de betekenis die overal aan wordt gegeven,
de verbinding, de rituelen.
Ik voel hoe deze grond mij had kunnen ondersteunen
in mijn groei.
En ja, een beetje zeer doet het,
dat dit er bij mij vroeger anders uitzag.
Die weemoed maakt
mijn verlangen voelbaar.
Dit wil ik ook…
een grond waar zowel de in-
als ook de uitademing in kan gedijen.
Zodat ik optimaal kan groeien en bloeien.
En met die bewustwording weef ik
een nieuwe vruchtbare grond.
In de wijze waarop ik
werk, woon, leef en eet.
De basis.
Precies zoals deze bij mij past.
Regel 2.
Ik schep een basis waarin ik
optimaal kan groeien en bloeien.
